เที่ยวพิษณุโลก

คำขวัญจังหวัด 

พระพุทธชินราชงามเลิศ
ถิ่นกำเนิดพระนเรศวร
สองฝั่งน่านล้วนเรือนแพ
หวานฉ่ำแท้กล้วยตาก
ถ้ำและน้ำตกหลากตระการตา

ตราประจำจังหวัด

รูปพระพุทธชินราช   ซึ่งเป็นพระพุทธรูปที่มีลักษณะงดงามที่สุดของประเทศไทย
สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.1900   ปัจจุบันประดิษฐานอยู่  ณ  พระอุโบสถ   วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร ในเมืองพิษณุโลกเป็นพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมือง   จึงนำมาเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัด

จังหวัดพิษณุโลกเป็นจังหวัดที่มีความสำคัญทางด้านประวัติศาสตร์มานานหลายชั่วอายุคน         เมืองเดิมพิษณุโลกเป็นเมืองเก่าสมัยขอม   อยู่ห่างจากที่ตั้งตัวเมืองปัจจุบันลงไปทางใต้ประมาณ 5 กม.         เรียกว่า  “เมืองสองแคว”  เพราะเมืองนี้ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำน่านและแม่น้ำแควน้อย   แต่ปัจจุบัน         แม่น้ำแควน้อยเปลี่ยนเส้นทางเดินออกห่างไปประมาณ 10 กม.   ที่ตั้งเมืองสองแควเก่าในปัจจุบันคือ         บริเวณวัดจุฬามณี   ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ของพิษณุโลก                 ในสมัยสุโขทัยครั้งสมเด็จพระมหาธรรมราชาลิไท   ได้โปรดฯ   ให้ย้ายเมืองสองแควมาตั้งอยู่         ณ   ตัวเมืองในปัจจุบัน   เมื่อประมาณปี พ.ศ.1900  แต่ยังคงเรียกว่าเมืองสองแควเรื่อยมา   โดยให้         พระไสลือไทราชโอรสมาครองเมืองในฐานะเมืองลูกหลวง                   ต่อมาในสมัยอยุธยา   เมืองสองแควเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองพิษณุโลก   และทวีความสำคัญมาก          เพราะโดยลักษณะที่ตั้งเมืองนั้นพิษณุโลก  อยู่กึ่งกลางระหว่ากรุงศรีอยุธยาและอาณาจักรฝ่ายเหนือ

ครั้นถึงสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ   เมืองพิษณุโลกมีฐานะเป็นราชธานีของไทยอยู่นานถึง 25 ปี   คือ   ตั้งแต่ปี พ.ศ.2005 - 2030         สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถเสด็จประทับที่เมืองนี้และทรงผนวชที่วัดจุฬามณีด้วย   นอกจากนี้ยังเป็นเมืองพระราชสมภพของ         สมเด็จพระนเรศวรมหาราช   ในอดีตเคยเป็นเมืองราชธานีฝ่ายเหนือของเมืองแถบลุ่มแม่น้ำยมและน่าน   มีพระมหาอุปราชปกครอง         ติดต่อกันมาหลายพระองค์                ในสมัยรัตนโกสินทร์   พิษณุโลกยังคงเป็นเมืองเอก ขึ้นตรงต่อกรุงเทพฯ ในปี พ.ศ.2437   พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว         โปรดฯ ให้ยกฐานะเมืองพิษณุโลกขึ้นเป็นมณฑล   เรียกว่ามณฑลพิษณุโลก   ต่อมาเมื่อยกเลิกการปกครองแบบมณฑลแล้ว  พิษณุโลกจึงมีฐานะ         เป็นจังหวัดมาจนถึงปัจจุบัน   พิษณุโลกเป็นเมืองที่มีความงามในด้านทิวทัศน์ธรรมชาติอยู่มากมายบนทางหลวงพิษณุโลก – หล่มสัก         จึงเป็นเมืองน่าเที่ยวทั้งด้านการชมโบราณสถานและความงามของธรรมชาติ

จังหวัดพิษณุโลกเป็นจังหวัดที่มีความสำคัญทางด้านประวัติศาสตร์มานานหลายชั่วอายุคน         เมืองเดิมพิษณุโลกเป็นเมืองเก่าสมัยขอม   อยู่ห่างจากที่ตั้งตัวเมืองปัจจุบันลงไปทางใต้ประมาณ 5 กม.         เรียกว่า  “เมืองสองแคว”  เพราะเมืองนี้ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำน่านและแม่น้ำแควน้อย   แต่ปัจจุบัน         แม่น้ำแควน้อยเปลี่ยนเส้นทางเดินออกห่างไปประมาณ 10 กม.   ที่ตั้งเมืองสองแควเก่าในปัจจุบันคือ         บริเวณวัดจุฬามณี   ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ของพิษณุโลก                 ในสมัยสุโขทัยครั้งสมเด็จพระมหาธรรมราชาลิไท   ได้โปรดฯ   ให้ย้ายเมืองสองแควมาตั้งอยู่         ณ   ตัวเมืองในปัจจุบัน   เมื่อประมาณปี พ.ศ.1900  แต่ยังคงเรียกว่าเมืองสองแควเรื่อยมา   โดยให้         พระไสลือไทราชโอรสมาครองเมืองในฐานะเมืองลูกหลวง                   ต่อมาในสมัยอยุธยา   เมืองสองแควเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองพิษณุโลก   และทวีความสำคัญมาก          เพราะโดยลักษณะที่ตั้งเมืองนั้นพิษณุโลก  อยู่กึ่งกลางระหว่ากรุงศรีอยุธยาและอาณาจักรฝ่ายเหนือ

ครั้นถึงสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ   เมืองพิษณุโลกมีฐานะเป็นราชธานีของไทยอยู่นานถึง 25 ปี   คือ   ตั้งแต่ปี พ.ศ.2005 - 2030         สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถเสด็จประทับที่เมืองนี้และทรงผนวชที่วัดจุฬามณีด้วย   นอกจากนี้ยังเป็นเมืองพระราชสมภพของ         สมเด็จพระนเรศวรมหาราช   ในอดีตเคยเป็นเมืองราชธานีฝ่ายเหนือของเมืองแถบลุ่มแม่น้ำยมและน่าน   มีพระมหาอุปราชปกครอง         ติดต่อกันมาหลายพระองค์                ในสมัยรัตนโกสินทร์   พิษณุโลกยังคงเป็นเมืองเอก ขึ้นตรงต่อกรุงเทพฯ ในปี พ.ศ.2437   พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว         โปรดฯ ให้ยกฐานะเมืองพิษณุโลกขึ้นเป็นมณฑล   เรียกว่ามณฑลพิษณุโลก   ต่อมาเมื่อยกเลิกการปกครองแบบมณฑลแล้ว  พิษณุโลกจึงมีฐานะ         เป็นจังหวัดมาจนถึงปัจจุบัน   พิษณุโลกเป็นเมืองที่มีความงามในด้านทิวทัศน์ธรรมชาติอยู่มากมายบนทางหลวงพิษณุโลก – หล่มสัก         จึงเป็นเมืองน่าเที่ยวทั้งด้านการชมโบราณสถานและความงามของธรรมชาติ

จังหวัดพิษณุโลกเป็นจังหวัดที่มีความสำคัญทางด้านประวัติศาสตร์มานานหลายชั่วอายุคน         เมืองเดิมพิษณุโลกเป็นเมืองเก่าสมัยขอม   อยู่ห่างจากที่ตั้งตัวเมืองปัจจุบันลงไปทางใต้ประมาณ 5 กม.         เรียกว่า  “เมืองสองแคว”  เพราะเมืองนี้ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำน่านและแม่น้ำแควน้อย   แต่ปัจจุบัน         แม่น้ำแควน้อยเปลี่ยนเส้นทางเดินออกห่างไปประมาณ 10 กม.   ที่ตั้งเมืองสองแควเก่าในปัจจุบันคือ         บริเวณวัดจุฬามณี   ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ของพิษณุโลก                 ในสมัยสุโขทัยครั้งสมเด็จพระมหาธรรมราชาลิไท   ได้โปรดฯ   ให้ย้ายเมืองสองแควมาตั้งอยู่         ณ   ตัวเมืองในปัจจุบัน   เมื่อประมาณปี พ.ศ.1900  แต่ยังคงเรียกว่าเมืองสองแควเรื่อยมา   โดยให้         พระไสลือไทราชโอรสมาครองเมืองในฐานะเมืองลูกหลวง                   ต่อมาในสมัยอยุธยา   เมืองสองแควเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองพิษณุโลก   และทวีความสำคัญมาก          เพราะโดยลักษณะที่ตั้งเมืองนั้นพิษณุโลก  อยู่กึ่งกลางระหว่ากรุงศรีอยุธยาและอาณาจักรฝ่ายเหนือ

ครั้นถึงสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ   เมืองพิษณุโลกมีฐานะเป็นราชธานีของไทยอยู่นานถึง 25 ปี   คือ   ตั้งแต่ปี พ.ศ.2005 - 2030         สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถเสด็จประทับที่เมืองนี้และทรงผนวชที่วัดจุฬามณีด้วย   นอกจากนี้ยังเป็นเมืองพระราชสมภพของ         สมเด็จพระนเรศวรมหาราช   ในอดีตเคยเป็นเมืองราชธานีฝ่ายเหนือของเมืองแถบลุ่มแม่น้ำยมและน่าน   มีพระมหาอุปราชปกครอง         ติดต่อกันมาหลายพระองค์                ในสมัยรัตนโกสินทร์   พิษณุโลกยังคงเป็นเมืองเอก ขึ้นตรงต่อกรุงเทพฯ ในปี พ.ศ.2437   พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว         โปรดฯ ให้ยกฐานะเมืองพิษณุโลกขึ้นเป็นมณฑล   เรียกว่ามณฑลพิษณุโลก   ต่อมาเมื่อยกเลิกการปกครองแบบมณฑลแล้ว  พิษณุโลกจึงมีฐานะ         เป็นจังหวัดมาจนถึงปัจจุบัน   พิษณุโลกเป็นเมืองที่มีความงามในด้านทิวทัศน์ธรรมชาติอยู่มากมายบนทางหลวงพิษณุโลก – หล่มสัก         จึงเป็นเมืองน่าเที่ยวทั้งด้านการชมโบราณสถานและความงามของธรรมชาติ

จังหวัดพิษณุโลกเป็นจังหวัดที่มีความสำคัญทางด้านประวัติศาสตร์มานานหลายชั่วอายุคน         เมืองเดิมพิษณุโลกเป็นเมืองเก่าสมัยขอม   อยู่ห่างจากที่ตั้งตัวเมืองปัจจุบันลงไปทางใต้ประมาณ 5 กม.         เรียกว่า  “เมืองสองแคว”  เพราะเมืองนี้ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำน่านและแม่น้ำแควน้อย   แต่ปัจจุบัน         แม่น้ำแควน้อยเปลี่ยนเส้นทางเดินออกห่างไปประมาณ 10 กม.   ที่ตั้งเมืองสองแควเก่าในปัจจุบันคือ         บริเวณวัดจุฬามณี   ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ของพิษณุโลก                 ในสมัยสุโขทัยครั้งสมเด็จพระมหาธรรมราชาลิไท   ได้โปรดฯ   ให้ย้ายเมืองสองแควมาตั้งอยู่         ณ   ตัวเมืองในปัจจุบัน   เมื่อประมาณปี พ.ศ.1900  แต่ยังคงเรียกว่าเมืองสองแควเรื่อยมา   โดยให้         พระไสลือไทราชโอรสมาครองเมืองในฐานะเมืองลูกหลวง                   ต่อมาในสมัยอยุธยา   เมืองสองแควเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองพิษณุโลก   และทวีความสำคัญมาก          เพราะโดยลักษณะที่ตั้งเมืองนั้นพิษณุโลก  อยู่กึ่งกลางระหว่ากรุงศรีอยุธยาและอาณาจักรฝ่ายเหนือ

ครั้นถึงสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ   เมืองพิษณุโลกมีฐานะเป็นราชธานีของไทยอยู่นานถึง 25 ปี   คือ   ตั้งแต่ปี พ.ศ.2005 - 2030         สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถเสด็จประทับที่เมืองนี้และทรงผนวชที่วัดจุฬามณีด้วย   นอกจากนี้ยังเป็นเมืองพระราชสมภพของ         สมเด็จพระนเรศวรมหาราช   ในอดีตเคยเป็นเมืองราชธานีฝ่ายเหนือของเมืองแถบลุ่มแม่น้ำยมและน่าน   มีพระมหาอุปราชปกครอง         ติดต่อกันมาหลายพระองค์                ในสมัยรัตนโกสินทร์   พิษณุโลกยังคงเป็นเมืองเอก ขึ้นตรงต่อกรุงเทพฯ ในปี พ.ศ.2437   พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว         โปรดฯ ให้ยกฐานะเมืองพิษณุโลกขึ้นเป็นมณฑล   เรียกว่ามณฑลพิษณุโลก   ต่อมาเมื่อยกเลิกการปกครองแบบมณฑลแล้ว  พิษณุโลกจึงมีฐานะ         เป็นจังหวัดมาจนถึงปัจจุบัน   พิษณุโลกเป็นเมืองที่มีความงามในด้านทิวทัศน์ธรรมชาติอยู่มากมายบนทางหลวงพิษณุโลก – หล่มสัก         จึงเป็นเมืองน่าเที่ยวทั้งด้านการชมโบราณสถานและความงามของธรรมชาติ